30-dniowe readmisje – prawda i konsekwencje ad

Dlatego wskaźniki readmisji mają słabą wartość sygnalizacyjną do identyfikowania szpitali o wysokiej jakości. Obecny system penalizacji szpitali o wysokim wskaźniku readmisji prawdopodobnie nieproporcjonalnie wpłynie na instytucje opiekujące się biednymi lub mniejszościowymi populacjami lub osobami o dużym obciążeniu psychicznym. Krajowe trendy w 30-dniowych wskaźnikach readmisji, 2002-2009. Stawki są obliczeniami autorów na podstawie danych Medicare.
Biorąc pod uwagę, że readmisje wynikają ze skomplikowanych interakcji między pacjentami, szpitalami i społecznościami, prosząc szpitale, aby skupiły się na tym działaniu, doprowadzą do wydatkowania znacznej ilości energii, ale mają niewielki wpływ. Podejrzewamy, że jest to powód, dla którego pomimo ogromnego skupienia się na readmisji, odnotowaliśmy niewielki postęp w ciągu ostatniej dekady (zobacz wykres).
W rzeczywistości istnieje kilka czynników wpływających na wskaźniki readmisji, których nie chcielibyśmy zmienić w szpitalach. Na przykład szpitale o niskim wskaźniku umieralności wśród pacjentów z niewydolnością serca mają wyższy wskaźnik readmisji, prawdopodobnie dlatego, że utrzymują przy życiu swoich najbardziej chorych pacjentów, a następnie tych pacjentów z większym prawdopodobieństwem zostaną ponownie przyjęci4. Podobnie, biorąc pod uwagę bliski związek między ogólnymi wskaźniki hospitalizacji na poziomie i wskaźniki readmisji, społeczności, które inwestują zasoby w opiekę ambulatoryjną, a tym samym są w stanie zatrzymać najzdrowszych pacjentów hospitalizowanych, mogą zaobserwować wzrost wskaźników readmisji. Wreszcie, podczas gdy niektóre badania wykazały, że ciągłe wysiłki mogą nieco zmniejszyć wskaźniki readmisji, inne wykazały, że interwencje mające na celu poprawę koordynacji opieki i dostęp do opieki uzupełniającej faktycznie zwiększyły wskaźnik readmisji, prawdopodobnie z powodu lepszego dostępu do potrzebnej opieki, z proporcjonalna poprawa satysfakcji pacjenta.5 Interwencji tych nie należy traktować jako porażek.
Wszystko to nie oznacza, że nie warto dążyć do podstawowych wartości lepszej koordynacji i integracji opieki. Jako klinicyści zdajemy sobie sprawę, że planowanie absolutorium i koordynacja opieki są często nieskuteczne. Widzieliśmy przypadki, w których pacjenci zostali ponownie przyjęci do szpitala wkrótce po wypisaniu ze szpitala, ponieważ nie zdołaliśmy rozpoznać wyzwań, z jakimi borykali się w domu, lub nie udało im się skutecznie przekazać ich podstawowej opieki. Istnieje jednak wiele sposobów na lepszą koordynację opieki w momencie wypisu. Szpitale mogą być odpowiedzialne za zapewnienie, że lista leków pacjenta zostanie pogodzona podczas wypisu lub nawet, że każdy pacjent jest zaplanowany na wizytę kontrolną z ambulatoryjnym opiekunem lub wizytującą pielęgniarką, chyba że pacjent zrezygnuje.
Jeśli decydenci polityczni nadal będą przekonani, że readmisje szpitalne są niezbędnym miernikiem, mogą rozważyć ograniczenie zakresu czasowego. Przyczyny powtórzenia się w ciągu 3 dni po zwolnieniu lub nawet 7 dni po wypisaniu są znacznie bardziej pod kontrolą szpitala, a tych krótkoterminowych readmisji można zapobiegać znacznie częściej niż późniejsze.2 Skoncentrowanie się na readmisji krótkoterminowej będzie motywować klinicystów, którzy generalnie czują się bardziej odpowiedzialni za tego typu wydarzenia. CMS może zapewnić szpitalom aktualne dane na temat ich krótkoterminowych wskaźników readmisji, które szpitale mogłyby wykorzystać do wewnętrznych działań na rzecz poprawy jakości
[przypisy: autyzm terapia, Psychoterapia leczenie depresji Warszawa, psycholog dziecięcy ]