Afekt patologiczny

Afekt patologiczny Samo określenie afekt patologiczny jest wieloznaczne, niejasne i często wprowadzające w błąd. W szerokim tego słowa znaczeniu można by rozumieć każde zaburzenie uczuciowości w przebiegu wszelkiego rodzaju psychoz i stanów ubytkowych. W psychiatrii sądowej rozumie się pod tym pojęciem wybuch afektywny odbiegający jaskrawo w swej jakości, nasileniu i przebiegu od zwykłych tego rodzaju wyładowań uczuciowych znanych w kryminologii jako tzw. działanie w afekcie, czy też działanie pod wpływem silnego wzruszenia.  Te ostatnie pojęcia nie mają nic wspólnego z patologią i nie są przedmiotem dociekań psychiatrycznych. Przyczyny występowania takich wybuchów uczuciowych typu afektu patologicznego są dotychczas przedmiotem badań klinicznych. Początkowo wiązano je ze skłonnościami psychopatycznymi, z mniejszą wartościowością ośrodkowego układu nerwowego itp. Znacznym postępem wydaje się być wprowadzenie pojęcia encefalopatii i charakteropatii, opartych na przedmiotowych badaniach klinicznych, takich jak pneumo i elektroencefalografia, angiografia mózgowa itd., które w większości przypadków pozwalają na stwierdzenie wyraźnych zmian organicznych w mózgu. Zmiany         te warunkują występowanie zaburzeń afektywnych typu incontinentia affectiva, przebiegających zwykle ze znacznym zwężeniem świadomości   i w związku   z tym pozostawiających mniejszą lub większą niepamięć. Z punktu widzenia klinicznego przypominają one stany pomroczne  z tym jednak,    że uwarunkowane i sprowokowane są czynnikami reaktywnymi. Przyjąć trzeba, że podobnie jak w przypadkach upojenia patologicznego musi istnieć i tutaj podłoże natury patologicznej, warunkujące wystąpienie afektu patologicznego. Podłożem takim bywa   w większości przypadków organiczne uszkodzenie mózgu, rzadziej, ogólne czynniki chorobowe wpływające czasowo na czynności ośrodkowego układu nerwowego. Afekt patologiczny jako inne zakłócenie czynności psychicznej spełnia zwykle warunki art. 17 § 1 k. k. Przede wszystkim zniesiona jest zdolność kierowania postępowaniem przy mniej lub bardziej zachowanej zdolności rozpoznawania znaczenia czynu. Stosowanie art. 79 k. k. zależy w pierwszym rzędzie od rodzaju podłoża patologicznego. [podobne: autyzm terapia, integracja sensoryczna, Psychoterapia leczenie depresji Warszawa ]