Podobieństwo chorób otępieniowych

Pod pewnymi względami głuptacy i chorzy otępiali są do siebie podobni. Treść obrazków i jedni, i drudzy określają wyliczając szczegóły,         a nie będąc zdolni do ujęcia całości, uchwycenia dowcipu i sensu. Różne czynności intelektualne ulegają zagładzie w stopniu nierównomiernym. Obowiązuje tu prawo empiryczne, głoszące, że najlepiej rozwinięte i najdłużej ćwiczone czynności umysłowe najtrwalej utrzymują swoją sprawność. Otępiały we wszystkich kierunkach księgowy liczy lepiej niż wielu zdrowych. Znany jest wśród starych psychiatrów przypadek lekarza, który zupełnie otępiały, pobijał najtęższych przeciwników. Przeważnie tok myślenia jest znacznie zwolniony, chociaż możliwa jest hiperkompensacja tego objawu przy nawarstwionym zespole maniakalnym. Niektórzy chorzy mają trudności przy zmianie tematu rozmowy, co w ciężkim otępieniu zamienia się na perseweracje (iteracje). Na wszystkie dalsze pytania chory daje pierwszą odpowiedź, np. swoje imię i, nazwisko. Chorym przychodzi z trudnością zacieśnianie poznania do konkretnych przedmiotów i dają określenie ogólne, np. na pytanie, kto tu stoi obok, chory odpowiada nie pielęgniarka, lecz kobieta, na pytanie, gdzie się znajduje, odpowiada tutaj albo w jakimś domu, albo, na pytanie skąd pan tu przyszedł, odpowiada, wskazując ręką stamtąd itd. Niektórzy dają tego rodzaju odpowiedzi uważając je za zupełnie wystarczające. Inni okazują zakłopotanie i gdy się ich spytać o datę, odpowiadają nie widziałem dzisiejszej gazety albo zupełnie nie orientując się w celu tych pytań zwracają się z tymże zapytaniem do pielęgniarza lub szukają wzrokiem kalendarza.  Bezkrytycyzm wyziera już z poprzednich przykładów. W pewnym przypadku choroby Picka funkcjonariusz pocztowy wykradał    z paczek żywnościowych zawartość, po prostu jak dziecko, odwracając się do ściany. Bleujer opowiada o paralityku, który w biały dzień ukradł beczkę wina i toczył ją do domu, po drodze poprosił dwóch policjantów o pomoc i ci z całą uprzejmością pomogli mu toczyć beczkę dalej. Otępiali chorzy w szpitalach psychiatrycznych stale pytają o zwolnienie i zadowalają się byle jaką odpowiedzią. Czasem przy każdej wizycie samorzutnie powiadamiają we wtorek przyjdzie moja żona i zabierze mnie do domu. Przestępstwa popełniane przez organików noszą czasem wyraźne cechy bezkrytycyzmu. [hasła pokrewne:  psychoterapeuta warszawa, autyzm, dzieci z autyzmem terapia, dzieci z autyzmem terapia warszawa ]