Rodzaje leków podczas leczenia psychicznego

Leki nozolityczne zdolne wyleczyć chorobę w znaczeniu jednostki nozologicznej, a więc łącznie z jej przyczyną.  Leki syndromolityczne zdolne usunąć cały zespół psychotyczny, chociaż nie mają mocy leczniczego wpłynięcia na jego podłoże i przyczyny organiczne. .Leki symptomolityczne, które uśmierzają lub usuwają tylko objawy, lecz nie są zdolne wpłynąć leczniczo na całość syndromu lub choroby. Przykładem I grupy są leki krętobójcze, dzięki którym można wyleczyć porażenie postępujące. Większość metod aktywnego lecznictwa psychiatrycznego należy do II grupy. Ich przykładem są wstrząsy elektryczne i insulinowe, pochodne fenotiazyny neuroleptyczne i tymoleptyczne itp. Leków tych nie da się zastąpić środkami III grup,y, które nie mają działania przeciwpsychetycznego, chociaż skutecznie łagodzą objawy. Nieznajomość powyższych zasad systematyki prowadzi do ciężkich błędów sztuki. W praktyce trzeba się liczyć z faktem klinicznym, że czynniki .endogenne i reaktywne przeplatają się ze sobą, tak że w postępowaniu rozpoznawczym zwykle trudno jest rozgraniczyć je ostro. Mówiąc np. o psychozach afektywnych, Weitbrecht (1961) wymienia wprost tzw. dystymię endoreaktywną, czyli gatunek depresji stojący na pograniczu endogennej i reaktywnej. Koncepcje takie są oczywiście wyrazem naszej niedoskonałości diagnostycznej, do której trzeba się otwarcie przyznać. Nic też nie pomogą spekulacje na temat podłoża psychoz endogennych. Przyjdzie czas, że podłoże to uchwycimy poznawczo doskonalszymi metodami przedmiotowymi. Wówczas skończą się hipotezy i domysły na temat istoty tego podłoża. [patrz też:  małgorzata ohme wikipedia, coqlila, twitter kwiatkowskioff ]