Typ charakteropatyczny zespołu psychoorganicznego

Typ charakteropatyczny zespołu psychoorganicznego mógłby być uważany za poronny, gdyż nie ma tu kompletu objawów. Zazwyczaj organiczne cechy charakteropatyczne idą w parze z obniżeniem sprawności intelektualnej; Zdarza się jednakże, że sprawność intelektualna     i czynności pamięciowe są na dobrym poziomie, a choroba skupia się wyłącznie lub niemal wyłącznie na charakterze chorego. Powstaje obraz kliniczny do złudzenia przypominający psychopatię, z tą tylko różnicą, że zaburzenia charakterologiczne nie są wrodzone, lecz nabyte, powstają mianowicie w następstwie jakiejś choroby mózgowej nabytej w przebiegu życia osobniczego. Choroba ta najczęściej pozostawia ślady, umożliwiające rozpoznanie etiologiczne, nierzadko jednak takich śladów nie mą. Nie posługujemy się terminem, M. Bleulera, który     w polskim przekładzie brzmiałby mózgowomiejscowy zespół zaburzeń psychicznych. Termin ten jest bowiem dwuznaczny: albo może oznaczać zaburzenia psychiczne powstałe wskutek uszkodzenia tylko pewnej części mózgu, albo obraz kliniczny, który symptomatologicznie świadczy  o uszkodzeniu czynności tylko określonych lokalizacyjnie części mózgu. W tym drugim wypadku musiałaby być tego rodzaju zespołów dużo, tak jak jest dużo zespołów neurologicznych, po których poznać lokalizację uszkodzenia. Tymczasem z wielu dyskusji toczących się na ten temat wynika, że obowiązuje to pierwsze znaczenie. Stoll (1961) obserwował zachowanie Się i psychikę kotów, które Hess poddawał opisanym wyżej doświadczeniom. Stan psychiczny pooperacyjny nazwalibyśmy w naszym mianownictwie charakteropatią, zmienił się bowiem   w sposób uderzający charakter zwierząt: osobniki poprzednio łagodne i ufne stawały się napastliwe i nieprzystępne przy labilności  i skłonności do niedostosowanych reakcji. Inne osobniki poprzednio dzikie, nieśmiałe i nietowarzyskie stawały się łagodne i trwale apatyczne, czasem nawet spragnione czułości. Niektóre zatracały zainteresowanie otoczeniem, zajęte sobą pragnęły, by je zostawić w spokoju. Słusznie zwrócono uwagę na podobieństwo zachowania się  kotów z zachowaniem się ludzi, którzy przeszli encephalitis lethargica. Opisane zaburzenia nastroju  i afektywnej reaktywności były spowodowane ogniskowymi uszkodzeniami rozmaitego umiejscowienia. Podkreślano     w dyskusji wielokrotnie, że taki sam obraz psychopatologiczny powstaje przy różnorakim umiejscowieniu uszkodzeń jest więc niezależny    od lokalizacji, chociaż nazwa sugeruje właśnie lokalizację i tym samym wprowadza w błąd. [przypisy:  psychoterapeuta warszawa, autyzm, dzieci z autyzmem terapia, dzieci z autyzmem terapia warszawa ]