Moczenie pierwotne

W statystyce Weigla moczenie pierwotne występowało trzy razy częściej niż moczenie wtórne. Czas trwania i przebieg tej nerwicy bywają przerozmaite. Są przypadki nieprzerwanego moczenia w ciągu całego życia, tzw. przypadki nieuleczalne. Ale są też osobnicy, u których moczenie się występuje tylko od czasu do czasu, i to bardzo rzadko. Bywa też przebieg niby okresowy długotrwałe okresy uporczywego, conocnego moczenia pojawiają się na przemian z okresami bezobjawowymi. Przy bliższym wniknięciu w warunki środowiskowe można zazwyczaj ustalić zależność od pewnej sytuacji warunkowej, która na drodze psychogennej prowadzi albo do zaostrzenia, albo do ustąpienia objawów. Szczególnie ciężki przebieg miewa sprawa u niedorozwiniętych umysłowo. Zastrzec się jednak trzeba, że nie ma żadnej zależności moczenia nocnego            od ubytków intelektualnych. Niesłuszne jest również dość rozpowszechnione twierdzenie, jakoby zaburzenie to spotykało się szczególnie często     u psychopatów. Zbieżność taką tłumaczymy sobie dzisiaj wprost odwrotnie. Mianowicie dzieci cierpiące na moczenie nocne są przeważnie narażone na ustawiczne przykrości, kary, poniżenie, wstyd i lęk, co skrzywia ich rozwój charakterologiczny i prowadzi do wypaczeń typu psychopatycznego. Niezależnie od wrodzonych cech neuropatycznych, przewlekle urazy tego typu wywierają niewątpliwie ujemny wpływ           na rozwój osobowości. Czynniki wrodzone z nabytymi przeplatają się zazwyczaj do tego stopnia, że w danym przypadku trudno orzec,          które cechy neuropatyczne uważać trzeba za wrodzone, a które za nabyte. Dotyczy to również znanego zjawiska, że moczenie nocne uderzająco często spotykamy w wywiadach epileptyków, a także epileptoidów. Rzecz prosta, wyłączyć tu trzeba możliwość, że oddanie moczu przez sen jest tylko objawem nie zauważonego napadu padaczkowego. [podobne: psycholog dziecięcy, psycholog poznań, psycholog warszawa, poznań psychiatra ]