Struktury patogenetyczne

W zakres pojęcia systematyki nie wchodzi oczywiście zagadnienie przyczyn takiego a nie innego układania się struktury patogenetycznej procesów organicznych i czynnościowych. Rejestrujemy fakty kliniczne, nie zawsze mając możność odpowiedzi na pytanie dlaczego.        Wiemy tylko, że uszkodzony już uprzednio narząd łatwiej reaguje na podniety czynnościowe lub dodatkowe noksy. Angina pectoris bywa reakcją czynnościową na podniety nerwowo, psychiczne, które zresztą mogą być różnej natury. Aby jednak powstał tego rodzaju kurczowy zespół naczynioruchowy w obrębie naczyń wieńcowych, muszą te naczynia już uprzednio być miażdżycowo zmienione. Stają się wtedy podatne na szkodliwości, które zdrowemu osobnikowi nie mającemu miażdżycy naczyń wieńcowych nigdy by nie zaszkodziły. Przykład ten stanowi może dobrą ilustrację patogenezy zespołów czynnościowych psychotycznych. Wódkę pije wielu ludzi i nie reaguje na tę truciznę majaczeniem drżennym. Jeżeli mózg jest jednak już uszkodzony organicznie, to wystarczy ta dodatkowa noksa, aby wyzwolić delirium tremens.                        W systematyce etioepigenetycznej staramy się nie wyrywać zespołów psychotycznych z kontekstu klinicznego. Dla każdej psychozy musimy znaleźć podłoże organiczne i znajdujemy je, jeżeli go usilnie poszukujemy. Musimy tylko zawsze dokonać podziału według przynależności czy   to do warstwy organicznej, czy czynnościowej. Korzyści praktyczne są ogromne i wielostronne. Z wielu przykładów przytoczę nową systematykę metod leczniczych psychiatrycznych, w szczególności leków psychofarmakologicznych. [hasła pokrewne: małgorzata ohme wikipedia, coqlila, twitter kwiatkowskioff ]