Zagadnienie poczytalności oraz odpowiedzialność karna

Odpowiedzialność karna uzależniona jest od umyślnej lub nieumyślnej winy sprawcy przestępstwa. Winnym zaś uznać można sprawcę czynu przestępczego tylko wówczas, gdy w chwili dokonania przestępstwa był on poczytalny, czyli miał zachowaną zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem. Zdolności te mogą w warunkach fizjologicznych podlegać różnym wahaniom w zależności od mniej lub bardziej prymitywnej osobowości, poziomu inteligencji, stanów emocjonalnych itp. Są to jednak tylko przesłanki psychologiczne, które sąd przy wymierzaniu kary może uznać za okoliczności łagodzące. Istotny wpływ na stopień poczytalności sprawcy mogą mieć jedynie stany chorobowego zakłócenia czynności psychicznych. O niepoczytalności mówi art. 17 § 1 kodeksu karnego (k.k.): Nie podlega karze, kto w chwili czynu z powodu niedorozwoju psychicznego, choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności psychicznej, nie mógł rozpoznać znaczenia Czynu lub pokierować swym postępowaniem. Z brzmienia tego przepisu wynika, że niepoczytalność sprawcy uwarunkowana jest stwierdzeniem u niego objawów zaburzeń psychicznych. By móc jednak zastosować art. 17 § 1. k.k., trzeba udowodnić, że zaburzenia                    te  u sprawcy istniały w chwili dokonania przestępstwa (tempore criminis) i że z powodu tych zaburzeń nie mógł on rozpoznać znaczenia czynu lub pokierować swym postępowaniem. Nie każdy więc przestępca dotknięty chorobą psychiczną, niedorozwojem psychicznym lub innym zakłóceniem czynności psychicznej korzystać może z przywileju art. 17 § 1 k.k. [więcej w:  asmed, laserowa korekcja wzroku szczecin, octan glatirameru ]