Następstwa zaburzeń zdolności zapamietywania

Zwykłym następstwem zaburzeń zdolności zapamiętywania i narastającej w związku z tym luki pamięciowej jest dezorientacja w czasie, miejscu, otoczeniu, sytuacji i we własnej osobowości. Tutaj również zaznacza się określona kolejność. Najczulsza jest orientacja w czasie, którą chorzy zatracają czasem w nie bardzo daleko posuniętym procesie otępieniowym. Często zdarza się, że chorzy dzień i miesiąc bieżący dobrze podają, lecz mylą się co do roku bieżącego, a przynajmniej zatracają pewność w tym kierunku. Przy dalej posuniętym otępieniu dezorientacja w czasie może , dochodzić do dziesiątków lat, a równolegle z tym chory przestaje wiedzieć, gdzie jest, przestaje rozpoznawać swoje otoczenie i rozumieć sytuację, w której żyje. Orientacja we własnej osobowości (autopsychiczna) cierpi tylko w bardzo daleko posuniętych procesach otępieni owych, np. w starczym. Zaburzeń tych nie trzeba mieszać z dezorientacją wskutek omamów i urojeń. Otępienie (dementia) jest objawem wprost patognomonicznym dla zespołów organicznych. Odpowiednikiem jego może być niedorozwój. Niski poziom inteligencji jest zawsze sprawą organiczną. Ludzie pracujący umysłowo mogą otępienie pokrywać w czasie badania swoimi wiadomościami fachowymi i wyuczonymi frazesami. Ci, którzy znali chorego dawniej, podają nam często, że jego sprawność intelektualna obniżyła się. Informatorami naszymi bywają członkowie rodziny, koledzy zawodowi, współpracownicy, przełożeni itd. Bardzo często osoby te nie umieją wyrazić, wytłumaczyć, na czym polega zmiana na gorsze. Mimo to opinie takie są bardzo cenne, gdyż są wzięte z życia i nigdy nie należy ich lekceważyć. Dają one czasem więcej niż najbardziej pomysłowe testy. [hasła pokrewne:  koagulacja na podczerwień, uzdrowisko leczenia sanatoryjnego dorosłych, , warszawa ]