Pojecie rozeznania jako zagadnienie psychologii

Pojęcie rozeznania,  nie wchodzi w zakres psychiatrii, ponieważ stopień rozwoju umysłowego i moralnego jest zagadnieniem psychologii.        Sąd nawet bez pomocy biegłegopsychologa bardzo często sam rozstrzyga, czy nieletni działał z rozeznaniem czy bez rozeznania. Psychiatrzy wzywani są przede wszystkim wtedy, gdy upośledzenie rozwoju umysłowego czy moralnego uwarunkowane jest przypuszczalnie stanem patologicznym, który u dorosłych warunkowałby zniesienie lub ograniczenie poczytalności (choroba psychiczna lub niedorozwój umysłowy). Biegli psychiatrzy powinni orzekać wówczas zarówno o tym, czy nieletni działał z rozeznaniem, jak i o tym, jakie środki wychowawczozabezpieczające w stosunku do nieletniego zastosować, jeżeli stwierdzają patologiczne uwarunkowanie braku rozeznania ze względu na specyfikę zaburzeń psychicznych u dzieci najbardziej byłoby wskazane, by w miarę, możliwości w sprawach z nieletnimi wzywano specjalistów psychiatrii dziecięcej. Obserwacje sądowopsychiatryczne nieletnich powinny być przeprowadzane w oddziałach psychiatrii dziecięcej klinik czy szpitali psychiatrycznych  o ile oczywiście wiek nieletniego kwalifikuje go na taki oddział. Przepisy kodeksu karnego dotyczące nieletnich nie przewidują odpowiednika inne zakłócenie czynności psychicznych przy określeniu niepoczytalności u dorosłych. Pojęcie rozeznania można odnieść tylko od trwałego stanu psychologicznego lub psychopatologicznego. Stanowi to niewątpliwie lukę w praktyce sądowoorzeczniczej biegły styka się nie tak rzadko z nieletnimi, którzy spełniają warunki rozeznania, ale w momencie dokonywania przestępstwa mieli z różnych powodów zakłócenie czynności psychicznych typu chorobowego i działali w stanie ograniczającym lub nawet znoszącym zdolność rozumienia znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem. Nowy kodeks karny powinien lukę tę wypełnić. [przypisy: małgorzata ohme wikipedia, coqlila, twitter kwiatkowskioff ]